«Ούζο όταν πιείς, γίνεσαι ευθύς» τραγουδάει η Αλεξίου και έχει απόλυτο δίκιο. Αυτό το ιδιαίτερο ποτό, έχει και εξίσου ιδιαίτερη παρασκευή. Προέρχεται από απόσταξη αλκοόλης γεωργικής προέλευσης (όπως π.χ. τα σιτηρά), παρουσία διαφόρων βοτάνων (π.χ. κορίανδρος, μάραθος, γλυκάνισος, αστεροειδής άνισος, κακουλέ και πολλά ακόμα) με κυρίαρχο το γλυκάνισο. Η απόσταξη γίνεται σε ειδικούς αποστακτήρες (καζάνια), οι οποίοι είναι κατά παράδοση φτιαγμένοι από χαλκό. Κάθε ούζο έχει τη δική του μοναδική συνταγή που υποδεικνύει ποια και σε τι ποσότητα βότανα και καρποί θα χρησιμοποιηθούν στην απόσταξη ή πόσες φορές θα περάσει το απόσταγμα από το καζάνι. Σερβίρουμε πρώτα το ούζο στο ποτήρι, στη συνέχεια προσθέτουμε κρύο νερό και στο τέλος, αν το θελήσουμε, προσθέτουμε πάγο. Μετά την προσθήκη νερού το ούζο εμφανίζει χαρακτηριστικό γαλάκτωμα, που οφείλεται στο γλυκάνισο που περιέχει.
Το τσίπουρο είναι η γεωγραφική ένδειξη για το ρακί (ή την ρακή) στην ηπειρωτική Ελλάδα. Η τσικουδιά είναι η αντίστοιχη γεωγραφική ένδειξη για την Κρήτη. Η βασική διαφορά του με τη ρακή-τσικουδιά είναι ότι το τσίπουρο συνηθίζεται να είναι διπλής απόσταξης και συχνά προστίθενται διαφορά αρωματικά. Για αυτό άλλωστε έχουμε και τσίπουρο με γλυκάνισο ή και χωρίς. Παρασκευάζεται με την απόσταξη στέμφυλων, δηλαδή από τα στράφυλα (υπολείμματα) των σταφυλιών που μένουν μετά το πάτημα και την εξαγωγή του μούστου για την παραγωγή κρασιού. Κατά την απόσταξη προστίθενται κάποιες φορές στον αποστακτήρα, εκτός από τα στέμφυλα, διάφορες αρωματικές ουσίες, όπως γλυκάνισος, μάραθος κ.ά. Σερβίρεται σκέτο παγωμένο, με νερό ή πάγο, με τη προσθήκη των οποίων (στην περίπτωση του τσίπουρου με γλυκάνισο)έχουμε το χαρακτηριστικό και εδώ «άσπρισμα» που οφείλεται στα τερπένια που περιέχει ο γλυκάνισος.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα μας άνοιξε η όρεξη! Τι λέτε για λίγο μεζέ συνοδεία τσίπουρου ή ούζου
